वेड पाखरू पाखरू कुठं संसार मांडेना
किती एकटं एकटं तरी सोबत सांधेना
आला वीणीचा हंगाम पक्षी नवनवे येती
झाली खोपटी सुंदर जन्म गोजीरेही घेती
गतकाळातील स्मृती किती जपशील वेड्या
सखा नवा साद घाली तोड भावनेच्या बेड्या
असा वासंती आग्रह कसा मोडशील आता
सृष्टी उधळीत आहे रसगंध येता जाता
नाही संगत सोबत नुस्ती नजरांची भेट
अशी दुनियेनिराळी कशी जुळली रे प्रीत
नाही परत भेटणे निरोप ना कुणा हाती
कुठे शोधायाला जावे अन् शोधावेही किती
सार्या भिजल्या या वाटा तुझ्या ओल्या नजरेत
आणि थरारे आकाश तुझ्या अधीर श्वासात
रुतू आले अन् गेले नाही काळाची गणती
सुन्न अंधारात जळे मंद प्रांणांची पणती
मन प्रतिक्षे जळाले ऊरी ज्योत मावळली
नाही समाधी स्मारक तान्ही वेल पालवली
सानी वेल फोफावते निघे धरा व्यापायाला
वाट पाहणे संपले आता शोध सुरू झाला
आता शोध सुरू झाला......
3 comments:
Khupach sundar aahe
shubha
mastch ahe kavita!
khup awadali :)
Khup sunder aani alvaar kavitaa aahe...
Post a Comment