सूर्याचे ते नीत्याचे
येणे जाणे
रंगीत गाणे
अन चंद्राचे महिनाभर
लहान मोठे
खरे खोटे
वैषाखाची दर वर्षी
लाही लाही
काही बाही
अन पावसाचा मागोमाग
कस्ला जोर
नस्ता घोर
फलाटाच्या जीन्याखाली
खाणे पिणे
मुके घेणे
अन लोकलच्या डब्यामधे
वाजे टाळ
शीवी गाळ
इराण्याच्या पावावर
कमी भाव
मारी ताव
अन बंदराची खारी बोंबील
ओली सुकी
सारी भुकी
तोच दिवस तीच वेळ
तीच मिसळ तीच भेळ
तोच घाम तीच व्हाण
तेच काम तीच घाण
जुनेच पाप जुनाच गुन्हा
तेच तेच पुन्हा पुन्हा
पुन्हा पुन्हा तेच तेच
तेच तेच पुन्हा पुन्हा
9 comments:
वा छान जमलीय कविता.
विंदा करंदीकराच्या कवितेची आठवण झाली.(कवितेचे नाव विसरले, बहुदा ’सारे काही तेच तेच’)
शुभा मावशी
Ph.D. Blues? :)
Kavita Aavadali.
पाडगांवकर, विंदा आणि बापट ठुसून भरलेत राव अगदी!मानलंच पाहिजे! म्हणजे या स्तुतीला काही अर्थ आणि औचित्यच ठेवलं नाहीयेस.नुसतं ठळक जमलय अरे तुला!
Chinmay Dharurkar
प्रसाद, ही कविता झाल्याबद्दल अभिनन्दन..:)
आवडली तुझी कविता .... साधी सुधी नाही... 'पुन्हा पुन्हा' .. 'खुप खुप' आवडली ... नक्कीच !
really a nice poem!!
malahi VINDANCHI athavan zali.
अरे ते तु शब्दचित्र का काय लिहायचास ’सवंगडी-१/२’ असं ते का कंटीन्यू केलं नाहीस नंतर?झकासच होतं.
jhakaas....
khup divsanni mast kavita...
jara parat lihite vha !1
V Nice poem Prasad :)
U write really well.
Post a Comment