Friday, August 22, 2008

सवंगडी- १

"यडचॅपच आहेस!"
"गेलीस उडत कोंबडी चोंबडी"
"आम्ही नाही बोलत जा"
"रडूबाई कुठली"
"चिडका बिब्बा"
रागानं लाल झालेलं नकटं नाक कानापर्यंत वाकड करत ती गर्रकन वळली.
ओठांवरून आत डोकावणार्या शेंबडाचा खारवा जीभेला झोंबताच त्यानं फुर्रर करत तो घशापर्यंत ओढला.
लंगड्या पिंपळापाशी गेलेली ती.., आगलाव्या मुंगळ्याची रांग दिसताच खाली वाकली. तोंडात थुंकी गोळा करून ती नेम धरून थुंकली. रांग फिसकली. सैरवैर मुंगळे गोलगोल फिरून परत रांगेला लागले.
खुळ्खुळ खुळखुळ
कंबरेला सुतळीने बांधलेली वाढत्या मापाची चड्डी वर ओढत त्याने हातातल्या गोट्यांचा अंदाज घेत सराईत पणे गोट्या रणांगणात पसरल्या.
परकराचा कासोटा मारून ती पुढे सरसावली. गलीपाशी अंगठा रोवत तिने बोटाला ताण दिला आणि मनातल्या मनात पारावरच्या भूताला कौल लावला.
त्याचा श्वास डोळ्यात बुबुळापाशी गोळा झाला. ओढ्यावरची टिटवी कर्कश्य आवाज करत उडून गेली.
आईने घाईनं घरी बोलावलं आहे- यमी सांगून गेल्याला अर्धा तास होत आला होता
सू.. खटाक
परत एक डाव मांडावा लागणार!
*******************

ही गोष्ट नाही कारण याला सुरुवात, मध्य आणि शेवट नाही. फारतर याला शब्दचित्र म्हणता येईल. एखादा चित्रकार एखाद्या जागी बसून landscape चितारतो. तसचं काहीतरी. camera च्या भाषेत सांगायचं तर एक shot. याला पुढचा मागचा भाग नाही. प्रत्येक कडी स्वतंत्र आहे. त्यातली पात्रे, स्थान, घटना आणि संदर्भ वेगवेगळे आहेत. पण तरीही एका धाग्य़ने त्याना बांधण्याचा प्रयत्न करत आहे. बघू कितपत यशस्वी होतो ते.

2 comments:

अनिकेत वैद्य said...

मस्त वर्णन आहे. अगदी डोळ्यापुढे सगळं चित्र उभं राहिलं.

Anonymous said...

चला पुढे काय याची उत्कंठा लागली आहे. वाट बघतोय